Voor een veilige reis door de lucht is het van het grootste belang de mate van ijsvorming op vliegtuigen te kennen. Sinds de jaren veertig wordt onderzoek gedaan naar ijs op vliegtuigen.

Bij ijzelvorming op vliegtuigen tijdens de vlucht bevriezen de druppels slechts gedeeltelijk en vloeien door de sterke wind naar achteren uit. Verdamping die hierbij optreedt, werkt sterk temperatuurverlagend. Dit proces verloopt relatief langzaam, waardoor lucht gemakkelijk kan ontsnappen en het ijs helder doorzichtig wordt. Op die manier ontstaat er vrij snel een gelijkmatige, heldere ijslaag op de vleugels die zich bijzonder sterk aan het oppervlak van het vliegtuig gaat hechten. Hierdoor wordt het profiel van de vleugel veranderd, waardoor het vermogen om een zogenaamde ‘lift’ te genereren, sterk wordt verkleind. Een vliegtuig kan hierdoor letterlijk als een baksteen uit de lucht vallen. IJzel is dan ook één van de meest gevaarlijke vormen van ijsafzetting op een vliegtuig.

Als een vliegtuig een tijdje stil heeft gestaan en er heeft zich een laagje ijs op de kritische delen van het toestel gevormd, moet het vliegtuig eerst ijsvrij gemaakt worden om überhaupt te mogen vliegen. In luchtvaarttermen noemt men dit ook wel ‘de-icing’. Vooral de beweegbare delen van het vliegtuig zijn hierbij belangrijk, want in de openingen ertussen vormt zich natuurlijk erg snel ijs en als zo’n ijsklont in de motor van het toestel terecht komt, zou dit catastrofale gevolgen kunnen hebben.